Siedziałem przy stole z przyjaciółką. Nagle uświadomiliśmy sobie, że to sen. Co prawda ona tego nie pamięta, ale nie wyklucza, że nieświadomie się gdzieś włóczyła. Poznałem jej ident, więc to na pewno była ona. Wyszliśmy przez okno trzymając się za ręce dla lepszego efektu. Wokół było tyle energii, że aż zakrzywiła się przestrzeń. Staliśmy w ogrodzie, aż nagle skądś spadła mała iskra. Pomykała radośnie po trawie, a gdy ją podniosłem uspokoiła się, przybrała postać małej, jasnozłotej kulki i wniknęła w moją astralną dłoń, rozświetlając ja tysiącem małych punkcików.
Pach, koniec fazy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz